ياد تو را در سينه پنهان ميكنم عشق

شايد تويي درمان درد سينه سوزم

اين فرصت پروازهاي بي قفس را

بايد به آفاق نگاه تو بدوزم

ساده تر از يك حادثه با من شدي ما

جا مانده ام در بهت احساسم هنوزم

يلدا ترين شب خفته در چشم سياهت

مشكي ترين يلداست بي چشم تو روزم

ناز تو را اي شمع با جان مي خرم،چند؟؟

پروانه وش در شعله هاي خود بسوزم

همان شب كه تو رفتي عشق را از دل جدا كردم

نشستم گريه كردم تا سحر نام تو را از دل صدا كردم

چه حالي داشتم آنشب ميان بغض و تنهايي

خودم را با خيالت،خاطراتت مبتلا كردم

و شب را تا سحر بيدار  ماندم  من به ياد تو

نشستم بهترين خاطراتت را سوا كردم

پشت كدام پنجره گم شده چشم هاي تو

خيس شده ترانه ام به خاطر خدا نرو

نرو بمان به حرمت نگاه خيس و خسته ام

عجيب دلسپرده ام عجيب دلشكسته ام

باز کن پنجره را

به تو عادت دارم

ای فراسوی خیال ای تمامیت من

به تو وقلب رئوف تو ارادت دارم

به تو عادت دارم

باز کن پنجره را

که دلم می گیرد

پای این حادثه عشق هوس می میرد

باز کن پنجره را

این هوا دلگیر است

ماه من خاموش و آسمان تاریک است

باز کن پنجره را

باز کن درها را

ازخودم دورم کن

تو بیا عاشق باش باز مغرورم کن

باز کن پنجره را..

عطریک شاخه مریم شب و شعر و من ودل

تو وتنهاییی ماه و شمع و پروانه خجل

لب یک عادت کهنه به تماشای زمان

کشتی عمر من و توست که جا مانده به گل

یک تولد به نگاه تو ویک مخمل خیس

تو وتنهایی و شمع و من و یک شعر خجل

نفرین به زندگی نفرین به سرنوشت

نفرین به هرچه که تقدیر من نوشت

تقدیر من سیاه دنیای من تباه

فرزند دوزخم در حسرت بهشت

نفرین به سایه ها آن سایه های سرد

دستان شوم آن دنیای هرزه گرد

دلخسته ام ازین تکرار بی ثمر

نفرین به هر چه فقرنفرین به هر چه درد

نفرین به این زمین نفرین به این زمان

آزرده ام ازین اندوه بی امان

مرهم تویی تو شعر بر زخم کهنه ام

ای دلخوشی محض جان غزل بمان!

شب ازنیمه گذشت و مثل هر شب باز بیدارم

میان بغض وتنهایی تب اندوه می کارم

چه بی خوابم ازین کابوسهای تند وهم آلود

چگونه از خیال با تو بودن دست بردارم

ببار ای آسمان امشب بپوشان اشکهایم را

که من مثل تو غمگینم ببین بی وقفه می بارم

کجایی ماه من امشب هجوم آورده تاریکی

دراین تا بی کران ظلمت اسیر رنج بسیارم

تویی رویای هر روزم تویی معشوق پنهانی

توای آبی ترین احساس بیا من دوستت دارم

مراصدابزن توعشق

توای تب ترانه سوز

ازین رکود خسته ام

به شعله ات مرابسوز

مراصدابزن که من

ازین زمین بریده ام

قسم به آسمان قسم

که به خدا رسیده ام

مراصدابزن خدا

بیا مرا زمن بگیر

به انتها رسیده ام

به من بگو برو بمیر

مراصدابزن صدا

تویی که گریه میکنی

بدون من به شانه ی

ترانه تکیه میکنی؟!

مراصدابزن آهای

تویی که عاشق منی

چرا سکوت کرده ای؟

مراصدا نمیزنی؟؟!

برای توکه غمگینی

که دلگیری که تنهایی

اسیر ذهن بدبینی

گرفتار غزل هایی

برای تو که می دانم

چه بی اندازه مغروری

صبوری کن درین تقدیر

اگرفرسنگها دوری

برای توکه مثل من

اسیر دست پاییزی

چه معصومانه در خلوت

بلوراشک میریزی

برای تو که مثل من

میان دوزخ افتادی

خدایا دلخورم از تو

بهشتت را به کی دادی!؟

....

میان خواب وبیداری

اسیرچنگ رویایم

تویی رویای دیرینه

تویی معشوق زیبایــــــــــــــــــم

ورای عقل واحساسم

دچارم به نگاه تو

نسوزانم درین تقدیر

برو از مرز دنیایـــــــــــــــــــــــم

سحر بابغض بیدارم

وشب باگریه میخوابم

منم آن ساحل متروک

تویی امواج دریایــــــــــــــــــــــــم

یکی میگفت آدم ها

اسیرجبر تقدیرند

درین اجبار جانفرسا

چه غمگینم چه تنهایـــــــــــــــــــــم

گلایه دارم از دلم

گلایه دارم ازخودم

میان اینهمه فریب

چه ساده عاشقت شدم                گلایه دارم از زمان

                                         گلایه دارم از زمین

                                                             قسم به حرمت غزل

                                         برو فقط برو همین

گلایه دارم ای خدا

مراصدانمیکنی؟؟!

اسیر دوزخم بگو

مرا رها نمیکنی!!

                                          گلایه دارم ای فلک

                                          گلایه دارم از تو من

                                          چه سرنوشت خسته ای

                                          خدا زد وتو هم بزن!

گلایه دارم ازتویی

که بی بهانه بد شدی

ازین صداقت عظیم

چه کودکانه رد شدی

                                            گلایه دارم آسمان

                                            گلایه دارم از تو هم

                                            بزن به قلب خاکی ام

                                            بزن عجیب خسته ام

تمام شب به یادت گریه کردم

نشستم از فراقت گریه کردم

تو را با یک غریبه دیده بودند

ومن تا بی نهایت گریه کردم

صدای هق هقم را میشنیدی؟؟

تمام شب برایت گریه کردم..

نوشته ام برای تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو

که با ترانه دلخوشی

میان بیت این غزل

مرا به واژه میکشی

نوشته ام برای تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو

که صادقانه بشنوی

سکوت درد خفته را

درین سیاهه بشنوی

نوشته ام برای تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو

بخوان عزیز نازنین

ببین شکسته تر شدم

درین حضور واپسین

نوشته ام بیا ببیِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن

به یاد تو قلم زدم

چه خیس ازین ترانه ام

تمام شب قدم زدم

نوشته ام به نام دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

به نام من به نام تو

چه سرنوشت خسته ای

ازین ترانه هم  بروو.........

حالم اصلا خوش نیست!!

چقدر دلگیرم!!!!!

چشمهایم خیس و

باخودم درگیـــــــــــــــــــــــــــــرم

چه شب غمگینی!اینهمه تنهایی

من ویک دفتر خیس

توویک جاخالی.......

ازغزلها خسته م ازترانه بیزار

نفرت انگیزم من!

باخیالت بیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــدار

برو حالم خوش نیست

ازتو هم دلگیرم

مینویسم با اشک

درغزل میمیرم

می نویسم با اشک

می نویسم از تو

برو از قلب من برو دیگر گمــــــــــــــــــــــــــــــشو!!!

ای مهربان لحظه های تازه من

اینجا بمان ویک غزل همسایه ام باش

سمتم بتاب ای روشن محض ای ترانه

ول کن تب خورشید رادرسایه ام باش

یک عمر حسرتها به دل مانده نرو تو

اینجا بمان ای مهربانم پایه ام باش !!

سهم من از این زندگی نامردمی بود

دیریست به تقدیر خود بی اعتنایم

یک عمر می خواهم کنار تو بمانم

بگذار پابند تو باشد اشکهایم

این یک غزل را محض چشمان توگفتم

شاید بخوانی از نگاهم حرفهایم

وای از غرورم زیر این آوار احساس

له شد میان ناله شب گریه هایم

شایدتویی تنها دلیل بودن من

ای مرد رویاهای بی چون وچرایم...

دلم گرفته از تو ودلم گرفته از خودم

ازین سکوت ناتمام و لحظه های بیخودم

دلم گرفته از کسی که دوست دارمش هنوز

زخنجرنگاه او هزار زخم خورده ام..

توبابهارامدی چه رویش خجسته ای

طلسم غصه راتوباحضورخودشکسته ای

چه مهربان وصادقی برای قلب کوچکم

کنار انتظاردل چه بیصدانشسته ای

توان طلوع روشنی پرازحضورخاطره

تواعتبارباور ترانه های خسته ای

همپای سفــــــــــــــــــــــــــرم...

کجای جاده ای که نمی بینمت!تابه استواری قدم هایت ببالم

تاخستگی ام را به شانه ات تکیه دهم

ازچه جا ماندی؟کجای جاده گمت کردم؟

چراپیدایت نمیکنم؟!چقدرمسیر تاریک است

خدایــــــــــــــــادلم نورمی خواهد

سایه ها را از من بگیرتادرحجم روشنت گم شوم

تمام راه را گریه کرده ام

خداحافظ معنای دقایق

خداحافظ ای زیبای عاشق

خداحافظ بارانی ترین غم

توای گرمای هق هق های نم نم

خداحافظ عمروجان شیرین

بروفرهادمن ای عشق دیرین

خداحافظ شمیم بوته یاس

خداحافظ تفرجگاه احساس

خداحافظ مردخوب تنها

گرفتار شب خیس غزلها

من به حجم همه فاصله ها دلگیـــــــــــــــــــــــــرم

بی تو درخلوت محزون خودم میمیرم

عشق بیهوده ترین بازی دنیاست ولـــــــــــــــــــی

من درین بازی پرحادثه بی تقصیـرم

لحظه را با تب هق هق به ستوه آوردمــــــــــــــــــ

بازباعقلمو احساس وجنون درگیرم

ماجرای من ودل یک غزل ساده نبــــــــــــــــــود

برو من از تو واز خاطره ات دلگیرم

تونباشی دل من بازم بهونه میگیره

واسه خاطرت عزیزم روزی صدبارمیمیره

تونباشی میدونم منم نمیخام بمونم

نمیخام ترانه هامو واسه هیشکی بخونم

تونباشی نمیخام لحظه ای رو سر بکنم

یاکه خاطراتتو مرور وازبربکنم

تونباشی دل من میمیره تودلواپسی

لحظه هام پرمیشه از حضورسردبی کسی

تونباشی زندگی مفهوم ومعنانداره

بخداتوقلب من جزتوکسی جانداره

تونباشی همه وجود من پرازغمه

زندگی توی بهشتم واسه من جهنمه

تونباشی لحظه هام به رنگ خاکستریه

آسمون زندگیم دل گرفته س ابریه

تونباشی اخه من برای کی تب بکنم

دیگه باخیال کی هرروزمو شب بکنم

تونباشی چطوری عشقتوفریادبزنم

توی سرنوشت کی من خودمو دادبزنم

تونباشی بغض من توی گلوم گیرمیکنه

غصه نبودنت اره منو پیرمیکنه

تونباشی همه دنیا برام یه قفسه

من فقط تورومیخام همین بسه

ستاره ت از آسمونم کم میشه***دلم میگیره پرماتم میشه

شبای چشمام توروکم میاره***یه ابرمیشینه توچشام میباره

حالا ستاره تو اینجا کمه***من موندم و یه آسمون که نمه

کجابرم کدوم شبو بگردم***برهنه شدبی تو شبای سردم

بیا نگاهتو ازم برندار ***بیا تموم شه عمر این شب تار

بیا ستاره شبای سردم***بیا الهی من دورت بگردم

امشب دلم بایادتو غرق تمنا میشود

گلواژه احساس من باعشق معنامیشود

هم سفره احساس من!درگیربغض کهنه ام

جاری شوازچشمان من این غصه دریا میشود

وای از تب پروانه که بی شعله پرپرمیزند

میسوزدوشب ناله اش دراشک پیدامیشود

رویای سیلی خورده رامرهم تویی ای مهربان

تنها خیال توست که درقاب دل جامیشود

ای خالق هرخاطره در خلوت تردغزل!

این تحفه درویش تقدیم اهورامیشود!

باتو آری می توان آغــــــــــــــــــــاز شد

ازین جا از دلم تا تو هزاران راه دلتنگ است!

میان عقل واحساسم نبردشیشه وسنگ است

دلم راتازه چسباندم مزن سنگ ملامت را!

تمام شهرمیدانندکه بدجوری دلم تنگ است

قاب هرلحظه دلتنگی خودرا ای توخوبم!!

من به دیوارکدام دل بکوبــــــــــــــــــــــم؟!

مراازجمع خوبان طردکردند

مرا از زندگی دلسرد کردند

فضای سبزباغ خاطرم را

به یک شب با هجومی زرد کردند

ابتــــــــــــــــــــــــــــدای ترانه یعـــــــــــــــــــــــــــنی تو

شعـــــــــــــــــــــــــــرعاشقانه یعـــــــــــــــــــــــــــنی تو

امتدادچشم هــــــــــــــــای خــــــــــــــــــــــــیس وبارانی

گـــــــــــــــــــــــــــریه شبانه یعــــــــــــــــــــــــــنی تو

پرازحضورخالی ات ثانیه های بی رمق

بازسپردمت به او به دست مهربان حق

طنین لحظه های من پرازسکوت بیقرار

طعم نگاه ناب تو معنی تلخ انتظار

بازسکوت میکنم به حرمت کلام تو

پرازستاره میشوم فقط به یک سلام تو

مرابخوان مرابخوان عجیب دلسپرده ام

بازی سرنوشت رابخاطرتوبرده ام

من ازغم تو اینچنین پرازترانه میشوم

پرازعبورآینه چه عاشقانه میشوم